Yazımız 23 Ağustos 2021 tarihinde güncellenmiştir.

Edebim el vermez edepsizlik edene. Susmak en güzel cevap, edebi elden gidene.

 

Bizde geri vites yok! Gerekirse ilerden döneriz.

 

O kadar güzel gülüyordu ki sevmesem ziyan olacaktı.

 

Tek başına hayatı öğrenen insanı kimse yokluğuyla korkutamaz.

 

Gözün arkada kalmasın, ben de senden vazgeçtim.

 

Sahne senin devam et ama sıra bana gelmesin dua et.

 

Gülüşlerim var benim, her sıkıntıya eyvallah diyen.

 

İnsanlar da fotoğraf gibi; Ne kadar büyütürsen, o kadar düşüyor kalitesi..

 

Sende haklısın. . .Adamlığın kadar konuş dedim diye bu susmalar. . .!

 

Konuşmak ihtiyaç olabilir, ama susmak bir sanattır. . .

 

Yerinde söz söylemesini bilen, özür dilemek zorunda kalmaz. . .

 

Analar hep güzel kız doğurur ama benim annem galiba biraz abartmış.

 

Kitap gibi kadınları, imlası bozuk erkekler okuyamaz!

 

Ayakta ölmek diz üstü yaşamaktan daha çok onur vericidir. . .!

 

Böcek olmayı kabullenenler, ezilince şikayet etmemelidirler.

 

Gömleğin ilk düğmesi yanlış iliklenince diğerleri de yanlış gider.

 

Felaketin bir iyiliği varsa oda hakiki dostlarımızı tanıtmasıdır..!

 

Kızların; kesin bu çocuğun sevgilisi vardır, demeleri yüzünden yalnızım.

 

Yarın bambaşka bir insan olacağım diyorsun. Niye bugünden başlamıyorsun?

 

Gidiyor musun? Git! Soytarısı terk etti diye, kralın sarayı yıkılmaz.

 

Etme sırtını duvardan başkasına emanet,

En kralının bile içinde vardır bir nebze ihanet.

 

Sana biraz adam ol diyeceğim seni de zor durumda bırakmak istemiyorum…

 

Mutluluğumuz kimin canını acıtıyorsa, onlara sesleniyoruz: Durun! Daha, yeni başladık.

 

Eğer bir yerde küçük insanların büyük gölgeleri oluşuyorsa orada güneş batıyor demektir.

 

Geçmişe dönük keşkelerle yaşamaktansa, geleceğe dönük belkilerle yaşamayı tercih ederim.

 

Hayatta sahip olamayacağın bir şeye ikinci kez bakma. Şimdi profilimden çıkabilirsin.

 

Tek nokta bitirir. Üç nokta devam ettirir. Ben iki noktayım, ne yapacağım hiç belli olmaz.

 

Ben kimseye beni sevsin diye soytarılık yapmam. . . Ya sever bildiği gibi, ya gider geldiği gibi.

 

Yanıma keyfimin kahyasını, paşa gönlümü ve tepemin tasını alarak hep beraber, burnumun dikine gitmeye bayılıyorum.

 

Kırgınlığım lunaparkta unutulmuş bir çocuğun nefreti kadar, Sorun atlı karıncalar değil, Arkamdan dönüp duran dönme dolaplar.

 

Önce her şeyi siyaha boyamak lazım, sonra kurumasını bekleyip, üstüne beyaz harflerle yeni hikaye yazmak. İşte buna “unutmak” diyoruz…