Yazımız 16 Aralık 2021 tarihinde güncellenmiştir.
Frida Kahlo Sözleri
Ben aşkın, acının ve devrimin kadınıyım…
Yüz bir anahtardır. Yüz her şeyi dile getirir.
Esas hayvanat bahçesi olan yaşamın ta kendisi.
Yalnızca sanat her tür toplumsal değişimin öncüsüdür…
Sakinliğimi çalanlar beni deli olmakla suçluyor. Ne acı.
Kim ne derse desin, görüntü düşünceden önce yer alıyor.
Uçmak için kanatlarım varken niye yürümek için ayaklar isteyeyim ki?
“Beni anlamadın demeyeceğim. Beni anladın. Zaten en dayanılmaz acı buydu. Sen beni anladın. Anladığın halde canımı yaktın.”
Biliyorum, aslında birbirimizi yok edeceğiz, böylece mücadele sonunda ortaya hiçbir galip çıkmayacak.
Kendi portremi resmediyorum çünkü çoğunlukla yalnızım, çünkü en iyi tanıdığım insanım.
Kendi kaprisi dışında hiçbir yasa tanımayan bir despotun yönettiği ülkemden kaçmaktaydım.
Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde, vazgeçtim!
Gecelerim aysız.Gecelerim, pencereden süzülen gri ışığa gözünü kırpmadan bakıyor.Gecelerim ağlıyor, yastığım nemli ve soğuk.
Siyaset dünyası, insanların hiç çekinmeden birbirini çiğnediği, gözünü kırpmadan vahşice birbirini öldürdüğü, koskoca bir muharebe alanıydı .
Ne iman kalmıştı ne de yasa .
“Yaşamla oynuyorum. Yaşamın ateşiyle oynuyorum. Yolculuğum da bunun bir kanıtı. Yaşamla ölüm arasında, cambazın ipi üzerindeymişim gibi, tüm riskleri göze alıyorum.”
Şimdi ise bedeni çürümeye başlayan yaşlı bir kadınım.
Bütün bedenler çürüyor aslında Diego’m. Eskiyor bütün bedenler.
Ama acı çeken yüreği var ise bir bedenin, daha hızlı çürüyor o beden.
Benim acı çeken bir yüreğim var Diego.
Kocaman açık renk gözleri vardı; hani yüzüne baktığınızda orada mı değil mi ya da başka bir yerde mi, düşe mi dalmış yoksa melankoliye mi kapılmış, bir türlü kestiremediğiniz insanlar vardır ya, işte onlarınki gibiydi gözleri.
Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim.
Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.
Her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim.
Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim.
Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim.
Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden “sen” olduğun için vazgeçtim.
Bencil olduğun için vazgeçtim.
Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi.
Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım.
Bu yüzden ben de senden vazgeçtim.