Yazımız 1 Temmuz 2024 tarihinde güncellenmiştir.
Tam adı Halit Özdemir Arun olan Özdemir Asaf 11 Haziran 1923 Ankara doğumlu olup 28 Ocak 1981 yılında vefat etmiştir. Bu şairimizin eserlerinden yaptığımız alıntılarla bir demet hazırladık.
Özdemir Asaf Sözleri
Ağzında yalan varken konuşma!
İki seçeneğin var; ya kal, ya gitme!
Beni yokluğunla savaştırma, kaybederim!
Makyajı akıyor farkının; herkesleşiyorsun…
İnsan, kaldıkça küflenir, gidemedikçe çürür.
“Güzellik, gözdedir. Bakılan şeyde değil.”
Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz.
Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor.
Tek kişilik miydi ki bu şehir? Sen gidince bomboş kaldı.
İnsanlar, insanların içerisinde, insana hasret yaşarlar.
“Sana bir şiirler olmuş sevgilim. Yüzün, gözün söz içinde..
Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu, birinciliği beyaza verdiler.
Bakarken kıyamamak mı, yoksa baktıkça doyamamak mıdır aşk?
Kim bilir kaç kişi ayrı yataklarda, birbirine sarılarak uyuyordur.
Ne para istiyorum ne de pul. Tek bir istediğim var, o da yalansız bir kul.
İnsanın yaşı kaç olursa olsun, ağlarken hep kimsesiz bir çocuktur…
Gerçek değer; gelmesi boşluk dolduran değil gitmesi boşluk yaratan.
Sus be yüreğim, bende biliyorum özlediğimi; susta bilmesin özlendiğini.
“Ya farkıma vardığın da,
Farkın kalmamış olursa….?”
Kendi bahçesinde dal olamayanın biri, girmiş bahçeme ağaçlık taslıyor.
Benim sevdam ulu çam gibidir. Ne güzde yaprak döker, nede kışta boyun büker.
İnsanlar gelmeleriyle boşluk dolduranları severler, gitmeleriyle boşluk yaratanlara aşık olurlar.
İnsan parasını kaybedince fakir, özgürlüğünü kaybedince esir, aşkını kaybedince şair olurmuş.
İnsanı bedenen ameliyat etmek için bayıltmak gerekir, ruhen ameliyat etmek içinse ayıltmak.
Ne cenneti merak ediyorum ne de cehennemi. Çünkü ben annemi gülerken de gördüm ağlarken de…
Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın. Bu yılan doğadaki yılandır, toplumdaki değil. Yanlış anlaşılıyor.
Küçükken hayvanlarla konuşabilsem ne ilginç olurdu diye düşünürdüm. Meğer yıllardır iletişim kurabildiğim bir sürü hayvan varmış.
Yaşamak, ilkin sevgi ile sevmek ile başlar, doğumla, doğmakla değil. Yaşam da sevgisizlikle biter, ölümle, ölmekle değil…
Yanına kadar koştuktan sonra, bir adım daha atamayacaksan eğer; oraya kadar sakın koşma. Sana değil, bekleyene yazık olur.
Ama ne olur sakın bir insanı
Gönülce,
Gözce,
Dilce,
Ruhça,
Kırmayın…
“Baharda kışı,
Kışın da baharı özler insan.
Ne uzaksa onu özler…
Kavuşmak şart mı ?
Boşver!
Bazı şeyler yokken güzel…”
Uykunun içinde bir rüya,
Rüyamda bir gece,
Gecede ben…
Bir yere gidiyorum,
Delice…
aklımda sen.
Ben seni seviyorum,
Gizlice…
El-pençe duruyorum,
Yüzüne bakıyorum,
Söylemeden,
Tek hece.
